پس از زایمانمقالات آموزشی

۶ فعالیت مداخله زود هنگام برای نوزادان اوتیسم

کارشناسان کشف کرده‌اند که تعاملات بازیگوشی روزمره با نوزادان ۹ تا ۱۲ ماهه می‌تواند به کاهش علائم اوتیسم کمک کند و رشد هر کودکی را تقویت کند

هر پدر و مادری آرزوی یک  کودک سالم دارد و ممکن است نگران کودک مبتلا به اوتیسم خود باشد. چیزهای زیادی در مورد علت اوتیسم نمی دانیم، و علائم اولیه می توانند آنقدر ظریف باشند که به راحتی نادیده گرفته شوند. دکتر ربکا لاندا، مشاور والدین ، مدیر مرکز اوتیسم و ​​اختلالات مرتبط در موسسه کندی کریگر در بالتیمور ، می‌گوید: «بسیاری از والدین ممکن است علائمی مانند فقدان حرکات، تقلید یا تماس چشمی را از دست بدهند . این یکی از دلایلی است که میانگین سن تشخیص ۴ سال است. در نتیجه، بیشتر مداخلات تا زمانی که کودک در زمینه‌های رشد، مانند مهارت‌های ارتباطی و اجتماعی دچار مشکل شده باشد، شروع نمی‌شود.

نوشته های مشابه

اما این روزها، برخی از پیشرفته ترین تحقیقات اوتیسم بر تعامل با نوزادان ۹ تا ۱۲ ماهه، مدت ها قبل از امکان تشخیص، تمرکز دارد. دیمون کورب، پزشک متخصص اطفال و مدیر مرکز رشد ذهن‌ها در لوس گاتوس، کالیفرنیا، می‌گوید: «مغز نوزاد در حال ایجاد مسیرهای جدیدی است و بعداً از شر مسیرهایی که نیاز ندارد خلاص می‌شود. یک نظریه این است که کودکان مبتلا به اوتیسم مسیرهای درهم ریخته ای دارند که پردازش آنها را ناکارآمد می کند. اما اگر این مسیرها را از ۹ ماهگی شروع کنید، ممکن است به مغز کمک کنید تا تصمیمات بهتری در مورد اینکه کدام یک غربال کند

.تعامل با نوزادتان به روش‌های خاص می‌تواند توانایی او را در برقراری ارتباط و ارتباط با افراد اطرافش افزایش دهد. اگرچه ممکن است این روش ها ساده به نظر برسند، اما تأثیر آنها می تواند عمیق باشد. دکتر لاندا می گوید: «برخی از رفتارهای غیر معمول اوتیسم ممکن است ایجاد نشوند یا کمتر فراگیر شوند. “شما می توانید به فرزند خود کمک کنید تا از نظر اجتماعی بیشتر درگیر شود و رشد زبان را تشویق کنید.” در یک مطالعه کوچک توسط دکتر لاندا، نوزادانی که والدین آنها قبل از ۱ سالگی مداخلات خانگی را امتحان کردند، علائم اوتیسم خفیف تری را در سن ۳ سالگی داشتند زیرا آنها همچنان به افزایش مهارت های زبانی و اجتماعی کودک و تقویت پیوند شما کمک می کنند.

نوزادان مبتلا به اوتیسم کمتر احتمال دارد که بازی را شروع کنند. ممکن است ساکت‌تر باشند یا خودشان راضی به نظر برسند. دکتر لیزا شولمن، متخصص اطفال و مدیر موقت مرکز ارزیابی و توانبخشی کودکان رز اف کندی در شهر نیویورک، می‌گوید: «بیشتر کودکان خردسال در مورد افراد دیگر کنجکاو هستند و سعی می‌کنند از آنها تقلید کنند. اما اگر کودکی مبتلا به اوتیسم باشد، ممکن است  تمایلی به تقلید نداشته باشد. به همین دلیل است که اگر فرزندی منفعل دارید، برای شما مهم است که رهبری را بر عهده بگیرید.

نتیجه نهایی: شما می توانید با استفاده از چند استراتژی در حالی که با هم سرگرم هستید، نقش مهمی در رشد کودک خود داشته باشید. دکتر لاندا می‌گوید: «ما فراموش می‌کنیم که تعاملات ما چقدر می تواند قدرت داشته باشد. (و اگر در حال خواندن این مطلب هستید و نگران هستید که برای فرزند بزرگترتان خیلی دیر شده است که از این نوع بازی بهره مند شود، مطمئن باشید که هنوز کارهای زیادی برای کمک به او در تشخیص اوتیسم وجود دارد – پزشک اطفال و سایر متخصصان می توانند از نزدیک با شما کار می کند.) از این راهنما برای گنجاندن هرچه بیشتر بازی های مفید در روز کودک خود استفاده کنید.

تقلید کنید

اگر کودک شما جغجغه ای می لرزاند، شما هم یکی را تکان دهید. اگر آنها غوغا می کنند، پس بجوید. جرالدین داوسون، دکترای مرکز اوتیسم و ​​رشد مغز دانشگاه دوک، می‌گوید: «تقلید یکی از راه‌های اصلی یادگیری نوزادان در مورد دنیای اجتماعی است  ما با تماشای کارهای دیگران فهمیدیم که چگونه رفتار کنیم.» مغز ما مدارهایی دارد که برای تقلید طراحی شده اند، اما این قسمت از مغز در کودکان مبتلا به اوتیسم به طور طبیعی عمل نمی کند. وقتی کودک خود را کپی می‌کنید، به او کمک می‌کند بین کاری که انجام می‌دهد و کاری که انجام می‌دهید، پیوندی ببیند، که می‌تواند  مدارهای عصبی مهم را تحریک کند.

هیجان را نشان دهید.

فرض کنید در حال بازی با یک اسباب بازی  هستید. هر زمان که چهره ای ظاهر شد، به چشمان کوچولوی خود نگاه کنید و تعجب و خوشحالی خود را نشان دهید. دکتر شولمن می‌گوید: «به اشتراک گذاشتن لذت به کودک شما کمک می‌کند تا بفهمد که چگونه از آنچه در محیطش می‌گذرد، بفهمد. این همچنین بهترین راه برای تشویق چیزی است که کارشناسان به آن مهارت های توجه مشترک می گویند – زمانی که کودک توجه شما را به جایی معطوف می کند. در حالی که در اکثر نوزادان حدود یک سالگی ایجاد می شود، اما برای مبتلایان به اوتیسم یک مهارت طبیعی نیست. دکتر داوسون می گوید: «اگر کودک شما با یک بلوک بازی می کند، به آن اشاره کنید و به او بگویید که چقدر در مورد آن هیجان زده هستید. ” آنها نشان می دهد که شما از چیزی که با آنها بازی می کنند آگاه هستید و می توانید از چیزها با هم لذت ببرید.”

از راهنمایی کودک خود پیروی کنید.

ممکن است تصوری از قبل در مورد اینکه زمان بازی چگونه است (انباشتن فنجان ها! کوبیدن بلوک ها!) داشته باشید، اما ببینید چه چیزی کودکتان را خوشحال می کند و او را با آن درگیر کنید. دکتر داوسون می گوید: «اجازه دهید به شما نشان دهند به چه چیزی علاقه دارند. اگر با یک زیر لیوانی یا رول دستمال کاغذی بازی می کنند، سعی نکنید آنها را مجبور به خواندن کتاب کنید، روی زمین بنشینید و با آنها از زیر لیوانی شگفت زده شوید. دکتر داوسون می گوید: “برای نوزادی که ممکن است در حال ابتلا به اوتیسم باشد، شما می خواهید وارد دنیای آنها شوید و آن را سرگرم کننده کنید.” “اجازه دادن به آنها برای هدایت چیزها به شما کمک می کند مطمئن شوید که از زمان بازی لذت می برند.”

همیشه آواز بخوانید.

کودکانی که بعداً مبتلا به اوتیسم تشخیص داده می شوند، ممکن است مهارت های زبانی مشابه سایر کودکان را نداشته باشند. خوشبختانه، شما می توانید با تغییر آهنگ خود به رفع آن کمک کنید. دکتر شولمن می‌گوید: «آهنگ‌ها لحظات روتین را به فرصت‌هایی برای برقراری ارتباط تبدیل می‌کنند، و از آنجایی که کلمات به یک ملودی متصل می‌شوند، برای کودک شما راحت‌تر است که با آن‌ها درگیر شود – به‌ویژه وقتی ژست‌هایی همراه با آنچه می‌خوانید وجود داشته باشد. پوشک عوض کردن؟ در حالی که هر قسمت از بدن را لمس می کنید، «سر، شانه، زانو و انگشتان پا» را بخوانید. شام دادن به آنها؟ در مورد سبزیجات آواز بخوانید.

نوبت بگیرید.

دکتر شولمن می‌گوید: «یکی از نشانه‌های اولیه که کودک مبتلا به اوتیسم است این است که ارتباط برقرار نمی‌کند، بنابراین شما می‌خواهید به کودکتان کمک کنید تا بفهمد این کاری است که او می‌تواند انجام دهد». ممکن است مکالمه واقعی نداشته باشید، اما همچنان می‌توانید این مفهوم را معرفی کنید که ابتدا کاری را انجام می‌دهید، سپس آن‌ها آن را انجام می‌دهند، با تکرار و پشت سر هم. بسیاری از بازی‌های کلاسیک شامل نوبت گرفتن هستند، چرخاندن توپ به جلو و عقب. این می تواند به سادگی کف زدن دست های خود و سپس تشویق فرزندتان به کف زدن باشد.

در کانون توجه قرار بگیرید.

دکتر کورب می‌گوید: «کودکی که ممکن است مبتلا به اوتیسم باشد، تلاش می‌کند تا بفهمد افراد مهم‌تر از اشیا هستند. برای اینکه به کودکتان کمک کنید افراد را از چیزها تشخیص دهید، از خود دیدنی بسازید. دکتر کورب می‌گوید: «اگر وارد اتاقی می‌شوید و آن‌ها در آنجا نشسته‌اند، با آنها صحبت کنید و فوق‌العاده جالب باشید. می توانید یک رقص خنده دار انجام دهید یا با تاکید صحبت کنید. راه دیگر برای تشویق آنها به نگاه کردن به شما این است که وقتی به آنها غذا می دهید یا کتاب می خوانید، خود را جلو و در مرکز قرار دهید. دکتر داوسون می‌گوید: «در موقعیتی قرار بگیرید که صورتتان مستقیماً در دید کودکتان باشد». برای نوزادی که علاقه کمتری به نگاه کردن به افراد دارد، می‌خواهید که آنها فعالیت‌های لذت‌بخشی مانند غذا خوردن را با صورت شما مرتبط کنند. آنها متوجه خواهند شد که شما بخشی از این تجربه هستید.”

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *


این سایت با کمک گوگل ایمن شده است

دکمه بازگشت به بالا